تاثير مناطق نمونه گردشگري در محروميت زدايي از ديدگاه اجتماعات محلي
(مطالعه موردي: منطقه اورامان تخت کردستان)
گردشگري به عنوان بزرگترين و پيچيده ترين صنعت دنيا به شمار مي رود. تنوع ابعاد و پيچيدگي هاي صنعت گردشگري متناسب با مناطق جغرافيايي، زمينه هاي ويژه اي براي برنامه ريزي و مديريت گردشگري مي طلبد. در مناطقي که پتانسيل هاي بالقوه فراواني براي توسعه صنعت گردشگري دارند، اما روند مطلوبي را طي ننموده اند، بايد به دنبال عوامل و عناصري گشت، که سبب سرعت بخشيدن به حرکت کند جريان گردشگري هستند. هر چند توسعه گردشگري در مناطق مختلف راه حل کلي براي همه مسايل نيست، اما راهبردهاي نويني پيش روي برنامه-ريزان و تصميم گيران مرتبط مي گذارد، که براي توسعه پايدار و کاهش محروميت مناطق مي تواند موثر باشد. بر اين اساس، هدف مقاله، بررسي وضعيت مناطق نمونه گردشگري در جهت محروميت زدايي از ديدگاه اجتماعات محلي است؛ به گونه اي که سبب توسعه گردشگري و افزايش اشتغال محلي با شيوه هاي مشارکتي گردد. روش تحقيق، توصيفي-تحليلي و مبتني بر مطالعات اسنادي و کتابخانه اي و بررسي هاي ميداني است. مطالعه موردي شامل منطقه نمونه گردشگردي اورامان تخت است. داده ها و اطلاعات به طرق مختلف مراجعه به سازمان ها و مراکز مرتبط و بررسي هاي پيمايشي و پرسشنامه جمع آوري شدند، با استفاده از شيوه ارزيابي مشارکتي (PRA) قابليت ها و توانمندي هاي منطقه اورامان در زمينه ايجاد اشتغال و به تبع آن محروميت زدايي مورد سنجش و ارزيابي قرار گرفت. آثار مولفه هاي قابل انتظار در هفت گروه عمده و 71 زير گروه بر اساس جاذبه هاي گردشگري (9 دسته) منطقه اورامان در جهت محروميت زدايي بر اساس ميانگين نمره (اهميت)، وضعيت CPM مولفه ها، ظرفيت ايجاد شده در منطقه و ميانگين کل ارزشيابي شدند. نتايج نشان مي دهد، با توجه به ويژگي هاي جغرافيايي و ظرفيت تحمل منطقه، ارزيابي CPM حکايت از غلبه همزمان فعاليت هاي بخش گردشگري در منطقه مبتني بر الگوي زنجيره اي و منبع گرا بودن دارد.
كليد واژه: منطقه گردشگري، محروميت زدايي، اورامان تخت، PRA